Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Ach! wat aengenaeme reuken
Van gebak en van gebraed,
Kwamen ons van uit de keuken,
Tegenstromen op de straet.
Tafelmakkers! ach, wat zullen
Wy onz' leêge buiken vullen,
Onder 't smullen
Aen den volgezetten disch,
Die voor ons besproken is.
Lekkere oesters met citroenen,
Versche zeevisch, zalm en kreeft,
Sterk getruffelde kalkoenen;
Wee hem die geen honger heeft!
Ach! Wat zijn zy diep ellendig,
Die op aerde niet bestendig,
Voor 't inwendig,
Zorgen van hun eigen buik,
Naer oudvaderlyck gebruik.
Gy, kleingeestige Latrappen,
Die voor dood en toekomst beeft,
Nimmer met elkaer durft klappen,
En by brood en water leeft;
U schynt de aerde een dal van tranen,
Ons, een perk met effen lanen,
Waer de organen
Van gevoel, van geur en smaek,
Overvloeien van vermaek.
Laat ons leven in genuchten,
En voldoen aen ieder wensch;
Vee en visschen, kruid en vruchten,
Zijn geschapen voor den mensch.
Zy, die schrikken voor 't verbruiken,
Krijgen nimmer vette buiken,
En zy duiken
Eenmael in het gapend graf
Als een dorre momie af.
Schenker, geef my wyn die puer is,
Stover, breng maer op van 't fijn;
Lof zy vader Epicuris,
Trots den toenaem van het zwyn!
Wie zou 't langer hier verdragen,
Konden wij niet alle dagen
Krop en magen
Vullen, dat langs allen kant,
't Vel ons als een trommel spant.
Hospes! Doe het spit maer draeijen,
Dat er 't vet in 't vuer van sist;
Streelend is 't zyn lust te paijen,
Wat toch dragen we in ons kist?
Houde een vrek zyn geld verborgen,
Wy verschoppen last en zorgen,
Want soms morgen
Is ons lichtjen opgebrand,
En dan steekt me ons onder 't zand.
Uit: Theodoor Van Rijswijck (1811-1849), Uitgekozen Gedichten, De Sikkel, Antwerpen, 1919.