DE SOTHEYDT VAN DE VOCHTIGHE DICHTERS SINNE-BEELDT Eenen Water-molen, die sonder water gheen meel en kan gheven Vochtigh waeter doet my gaen, Anders moet ick stille staen. Den dichter spreeckt Noyt en sal den Molen maelen; Als het water komt te faelen; noyt uw' veersen zyn gheleert, Als ghy Bacchus niet en eert. Wilt ghy eenen Dichter weesen? Ey! bemint de Fransche besen; noyt, dan door het flericyn, kont ghy goeden Rymer zyn. Ennius sal ons die saecken Konnen klaer en seker maecken; Wiens ader noyt en vloeyt, Als seer wel met wyn besproeyt. Die dit Edel nat beminnen, Hebben altydt blyde sinnen; Limoenade suer en soet, Die verquickt ons droeg ghemoet. Keulsche drancken, Spaensche druyven, Doen aen kant de sorghe schuyven,; laeghen alle smert en wee, In het midden van de Zee. Gheest, verstandt sy gansch verlichten, En nut maecken tot het dichten; Vol van Veersen is den kop, Als hy vol is van dit sop. Wilt ghy dan een Rymer wesen, Van een-ieghelyck ghepresen? Ḧoudt veel van een teughsken wyn, Laet het water, water zyn. Ioannes De Leenheer 1642 - 1691 Bron: De Nederlandse Poëzie van de zeventiende en achttiende eeuw in duizend en enige gedichten.Samengesteld door Gerrit Komrij. Uitgeverij Bert Bakker Amsterdam 1996 |