Sterkte maar weer in '76 soms mors ik al de middag in de kroeg ik zit achter het glas waar de vitrage van wat het daglicht aanricht aan ravage het ergste wegzeeft en da's mij genoeg er is een oude man die komt te praten van hoe het vroeger was zijn eigen tijd we raken aan mekaar konsumpties kwijt de klok staat stil maar loopt niet in de gaten zo had ik mij het sterven voorgesteld samen met god zitten te ouwehoeren de dood om de bestelling uit te voeren de hoogste tijd bestaat niet meer en geld wordt wat het waard is niks dus god bestelt nog éen voor hem dan is-ie uitgeteld Wim Busink 1947 - 2009 Bron: De Revisor nr 1, februari 1976 |