Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Ik was zeer laat. En ik ben altijd vervaard
als de draaideur gaat draaien om zijn as.
Helaas. Mijn vaste plaats was al bezet.
Een imponerend iemand, zwaargebaard.
Een vreemdeling? Wát een Silenuskop!
Hij nam mij, niet onhoffelijk, even op.
De ober kwam met borden en servet.
Ik keek steeds aan zijn table á deux voorbij,
maar merkte desondanks met schrik dat hij
alleen zat of hij met z'n tweeën was.
Opeens schoof hij het nagerecht kort weg
en hief de wijn ving nog wat late zon
tot zijn gespreksgenoot het fonkelend glas.
Hier was geen twijfel mogelijk: hij begon
thans met de ander het symposion.
Ik had nog niets besteld: ik kán nog gaan.
Reeds ving, diep in mijn hart, dat branden aan
dat ik zo vrees, en dat maar niet geneest.
Eergisteren. Wie kan het zijn geweest
die, toen hij zo herkennend naar mij keek,
op Socrates en op Verlaine leek?
Ida Gerhardt 1905 - 1997
Uit: De zomen van het licht. 1983
Verzamelde gedichten