Verbeelding van de dronkenschap (fragment)

In ’t kort ook, hoe gering een mensch op aardt kan weezen
Hy heeft voor alle quaat door dronkenschap te vreezen.
Een dronkaart die verspilt zyn erfgoet zonder vrucht,
En maakt dat zyn gezin om zyne dwaasheit zucht.
Hy doet van voddevaêrs het zyne zich ontprachen,
Die, als hy is berooit, om zyne dwaasheit lachen.
Hy stelt zich zelf ten spot van elk die hem ontmoet,
En wordt van brave liên gestoten met den voet.
Naakt, haveloos, bedrukt, gevoelt hy alle plagen,
En moet nog boven dat elks schots verwyt verdragen.
’t Gemoet vol kommer, en het lichaam vol van pyn,
De leden bevende van jicht en fleresyn,
Zyn ogen root en zwak, de handen krom gebogen
De beenen knikkende en zyn kragten gansch vervlogen,
’t Gedenken sporeloos, en, in een woort gezeit,
Het ware voorbeelt van volstrekte elendigheit.

Thomas Arents  1652-1701
Uit: Mengelpoëzy 1724