Verlaine sterft Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam- de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth. De muren zijn verveloos in het armzalig vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen als een hond verrek. Een kamer, een tafel, een bed, bloemenwaaiers van ijs- zo crepeerde Paul Verlaine, rue Descartes, Parijs. Jan Campert. 1902 - 1943 Bron: Verzamelde gedichten. 's Gravenhage, Stols, 1947 |