Vinho Verde zet dit, mijn wijnglas water, voor het raam en laat het staan, laat het water staan tot u er niet langer door kunt zien, daardoor echter, in de welving van het glas om het water, wel het herfstlicht zilveren ziet laat het nog een wijle staan, nee, afblijven, laat het staan tot u door het opgehelderd water opnieuw het glas niet ziet en door het water door de ruit kan kijken. kijk. kijk goed. vergeet het grijze vlies, bezinksel is er niet, en zet dit wijnglas aan uw lippen: drink het uit, geniet Hans Groenewegen 1956 Uit: 'De 100 beste gedichten van 2002'. |