Water en wijn

Water en wijn

Ik dompel in de zomerhitte
Het liefst mijn lippen in een beek;
Laat mij maar in de luwte zitten
Genieten aan een stille kreek.
Maar als de fonkelende beker
Vol wijn rondgaat van hand tot hand,
Wordt, vrienden, elk van ons voorzeker
Door vreugdetranen overmand.

Moge de hel de onbeschaamde
Wetschender tot beloning zijn
Die 's mensen ondergang beraamde
Met -gruwel!- aangelengde wijn.
Zijn nageslacht zal eeuwig braden,
Zijn keel verdorren. Hij zal niet
In staat zijn het verschil te raden
Tussen Tsymljanski en Lafitte.

Alexander Poesjkin 1799 - 1837
Uit: Vroege lyriek 1813 - 1820
Papieren Tijger. Breda 2002
Vertaling: Hans Boland