Wijnode De oude wijnverlater knikt en neuriet: 'de wijn verheugt des mensen hart' vrouwen droegen tussen de groene heuvels in het gouden licht van het najaar zingend druivenvolle manden geschouderd naar de wachtende karren in de ijle stemmen vanuit de gaarden klonk de vreugde om de gerijpte vruchten glanzend van het zomers gevangen warme heilzame zonlicht wij, die kelders later met eendre blijdschap aan een vriendentafel de heldre glazen heffen, horen achter de heildronk nog hun vreugdevol zingen en gedenken onder het degusteren toegewijde, door hun ervaring wijze keldermeesters die onaflaatbaar over zuiverheid waken - schreef ik, woorden op gescandeerde wijze samensmedend binnen het saffisch metrum en met naast mijn schrijfhand het volgeschonken wijnglas verwaarloosd waanzin is het, dacht ik, om wijn te prijzen met een dorre mond die de woorden stroef maakt als de hoogste lof van de wijn ligt in het proeven en drinken Koos Schuur. 1915 - 1995 Bron: Waar het was. Amsterdam 1980 |