Zelfportret met eieren en zwarte hoed naar Dick Ket Gesprongen 't email op de bodem van de kom waar schaduw is en roest onblusbaar de langzame brand van wat tenslotte roest grijns blijft een glimlach, vermoeide grimas zolang 't doek gespannen is; 't portret verstilde honger stilleven misschien nog en alles is er de roodgeruite keukenhanddoek, verschoven beugelfles brekend licht, de glans van eieren 't blauwe schrift voor straks nee, niet te hoeven inhameren op 't granieten aanrecht van wie weet wat voor werkelijkheid want op den duur barst ook de verf vanzelf hier, en daar, en op de bodem van de kom Hans Tentije 1944 - 2023 Uit: Ik heb het Rood van 't Joodse Bruidje lief Querido 1988 |