Zelf-Verandering Ik ben teveel een mens geweest, Een mens, die gilde en klaagde en schreide, Die dronk zijn glas en vierde feest En diep-gevoelde dingen zeide. Nú ben 'k een delikaat artiest, Verliefde van zijn fantasieën, Maar die zich 't allerliefst verliest In zijn kokette melancholieën... Melancholie - om wie? Om wat?... Ik weet niets meer, kan niets meer voelen Dan zoet gespeel met dit en dat Van rijmen, zachte, klare, koele. Willem Kloos. 1859 - 1938 Uit: Onttovering, Hasselt 1964 Bron: Optima, Cahier voor literatuur en boekwezen. Themanummer Drank en Letteren 9 & 10 winter/lente 1985/86. Uitgeverij Joost Nijsen. |