Volksgaarkeuken van 1870, Spuistraat, Amsterdam-1982 hier eten eenzamen traag hun gestoomde hap vandaag zit ik naast de kromgebogen dood van Pierlala het etend broertje van de dood tegenover me de jonge verslaafde nog drie tanden heeft hij vroeger was ik een mooie jongen zegt hij en zingt: I was Narcissus where is my mirror vrouwen en ook mannen droomden van mij maar shit de heroïne kreeg me de oude vrouw in de hoek lacht haar valse tanden lachwekkend wit je moet toch eten zegt ze verontschuldigend stopt een stuk worst in de zak van haar vieze jas I was Narcissus but someone stole my mirror de verslaafde zegt moet een shot als ik 's avonds een tomaat eet slaap ik daar tien uur vast op zegt de vrouw vier tomaten is zelfmoord zeg ik we lachen allen even als het anders was verlopen we met ons ongeluk niet op harde keien lagen maar op watten zaten we te dineren met uitzicht op zee waar blijft de zachte eetmuziek? vraagt de oude dame met roodroze haar en juwelen van Van Cleef & Arpels someone stole her mirror de dood van Pierlala is een skelet in maatkostuum geworden. Frans Pointl 1933 - 2015 Uit: Het Albanese wonderkind. Gedichten. Amsterdam. 1991 |